بر اساس گفتگوهای بلومبرگ با دوازده تن از مدیران تولیدی، تحلیلگران باتری و مقامات دولتی، تفسیر چند کلمه مقررات توسط وزارت خزانه داری ایالات متحده می تواند انتظارات را در مورد نحوه توزیع ده ها میلیارد دلار مشوق های مالیاتی جدید بر وسایل نقلیه برقی را تغییر دهد.

در هفته‌های آتی، میزانی که بخش مهمی از زنجیره تامین باتری در آمریکای شمالی ساخته می‌شود یا در جایی که در حال حاضر متمرکز است، در آسیا باقی می‌ماند، در خطر است.

جی بی استرابل، بنیانگذار سازنده مواد باتری Redwood Materials Inc. و یکی از بنیانگذاران تسلا، گفت: “کارخانه های خاصی وجود دارد – و هزاران شغل مرتبط با آنها – که در تعادل هستند.”

انتظار می‌رود تا پایان ماه، وزارت خزانه‌داری دستورالعملی برای ده‌ها میلیارد دلار مشوق‌های خودروهای برقی طی دهه آینده صادر کند. یکی از مهم ترین بخش ها شامل قوانین پیچیده ای است که با ارزش ترین مواد باتری باید در کجا ساخته شوند تا واجد شرایط دریافت یارانه 7500 دلاری EV در قانون کاهش تورم 2022 شوند.

مقاله سفید منتشر شده توسط این بخش در 29 دسامبر، اهداف خود را برای راهنمایی های آتی شرح داد. این مواد فعال آند و کاتد را به عنوان مواد معدنی حیاتی فرآوری شده به جای اجزای باتری، همانطور که در بخش دیگری از متن خود IRA طبقه بندی شده است، در نظر می گیرد. این تغییر به طور گسترده ای کشورهایی را که می توان مواد را طبق قانون تهیه کرد، گسترش داد.

سناتور آمریکایی جو مانچین، دموکرات ویرجینیای غربی که خواستار بسیاری از الزامات سختگیرانه قانون برای تامین منابع داخلی برای کسب رای خود در جریان مذاکرات بر سر این بسته در سال گذشته بود، به بلومبرگ گفت که کار او بر روی این قانون بارها توسط خزانه داری به نفع این قانون تضعیف شده است. واجد شرایط گرفتن اعتبار برای خودروسازان را آسان تر می کند.

مانچین در ایمیلی به بلومبرگ گفت: «این اعتبارات برای رشد تولید داخلی و کاهش اتکای ما به چین و سایر زنجیره‌های تامین خارجی طراحی شده است. اقدامی مانند این نه تنها با هدف قانون مغایرت دارد، بلکه به طور قابل توجهی امنیت انرژی آمریکا را به خطر می اندازد و وابستگی ما را به زنجیره های تامین خارجی برای کارهایی که می توانیم و باید در اینجا انجام دهیم، عمیق تر می کند. اشلی شاپیتل، سخنگوی وزارت خزانه داری آمریکا در بیانیه ای گفت: “راهنمایی که ما در ماه مارس منتشر می کنیم بر ایجاد یک پایگاه صنعتی قوی و انعطاف پذیر در ایالات متحده متمرکز است که مشاغل بیشتری ایجاد می کند و زنجیره های تامین را که برای امنیت انرژی حیاتی هستند، تقویت می کند. شرکای متفکر.» تغییرات اضافی در راهنما پس از انتشار در فرم پیش نویس امکان پذیر است.

هر باتری EV دارای دو الکترود – یک کاتد و یک آند – است که تریلیون ها اتم لیتیوم باردار بین آنها حرکت می کنند. کاتد بزرگترین عامل در عملکرد باتری، هزینه و ردپای محیطی است. بر اساس داده های گروه تحقیقاتی BloombergNEF، کاتد مسئول 60 تا 70 درصد هزینه یک سلول باتری است، در حالی که آند 9 تا 11 درصد دیگر را تشکیل می دهد.

امروزه مواد کاتد و آند تقریباً به طور کامل در چین، کره جنوبی و ژاپن تولید می شوند. اما این شروع به تغییر کرده است. درست از زمانی که قانون آب و هوا و مالیات در ماه اوت تصویب شد، شرکت ها بیش از 10 میلیارد دلار در کارخانه های جدید برای ساخت کاتد و آند در ایالات متحده اعلام کردند. حداقل ده‌ها استارت‌آپ آمریکایی در حال توسعه مواد نسل بعدی هستند تا خودروهای برقی ارزان‌تری بسازند که دورتر حرکت کرده و سریع‌تر شارژ شوند.

نیاز به منبع کاتد و آند در آمریکای شمالی به نفع آن استارت آپ ها است، در حالی که تفسیر گسترده تر برای خودروسازان بزرگ با زنجیره تامین جهانی مطلوب است.

ویواس کومار، مدیر اجرایی و یکی از بنیانگذاران Mitra Chem، یک شرکت توسعه کاتد مستقر در کوهستان، گفت: “زبان پیشنهادی همچنان به شما امکان می دهد تا بالاترین ارزش را در زنجیره تامین باتری در خارج از ایالات متحده انجام دهید.” ویو، کالیفرنیا، که قصد دارد اولین محل کارخانه خود را در مقیاس تجاری اواخر امسال اعلام کند. او گفت که اگر دستورالعمل‌های کاغذ سفید ادامه پیدا کند، “ما در نهایت هیچ تفاوتی با صنعت امروزی نداریم – که این یک شوخی خواهد بود.”

“واقعا خارج از زمین چپ”
یکی از شرکت های پیشرو که زنجیره تامین باتری ایالات متحده را ایجاد می کند، Redwood است که توسط Straubel ایجاد شده است. در دسامبر، ردوود کار بر روی یک کارخانه 3.5 میلیارد دلاری در نزدیکی چارلستون، کارولینای جنوبی آغاز کرد. کمتر از دو ماه بعد، وام 2 میلیارد دلاری فدرال برای توسعه تولید در نوادا دریافت کرد. این شرکت قصد دارد تا سال 2025 به اندازه کافی کاتد و سایر مواد حیاتی برای 1 میلیون EV در سال و تا سال 2030 برای 5 میلیون دستگاه در سال تولید کند.

استرابل در مصاحبه ای، طبقه بندی مجدد پیشنهادی توسط وزارت خزانه داری را «واقعاً خارج از میدان چپ» خواند و گفت که «به وضوح کل قصد قانون را تغییر خواهد داد». او گفت که در حال حاضر از خودروسازان و سایر سازندگان مواد که در حال ارزیابی مجدد برنامه های سرمایه گذاری بر اساس کاغذ سفید هستند، شنیده است. او گفت: «این یک چیز فرضی نیست.

قانون کاهش تورم تولید داخلی فناوری باتری را به طرق مختلف تشویق می کند، از جمله اعتبار ساخت 10 درصد که برای تولید آند و کاتد اعمال می شود و تحت تأثیر راهنمایی های خزانه داری قرار نمی گیرد.

دیوید شویترت، مدیر ارشد سیاست اتحادیه برای نوآوری خودرو، یک گروه تجاری صنعت خودرو، گفت: اعتبار مالیات مصرف کننده “تنها یکی از چندین مشوق است که زنجیره تامین خودروهای برقی را در خارج از چین تقویت می کند.” به گفته وی، این موارد “سرمایه گذاری و مشارکت مشترک ایالات متحده را برای استخراج، پردازش و تولید سلول های باتری حیاتی در ایالات متحده تسریع خواهد کرد.”

با این حال، بزرگترین جایزه، اعتبار 7500 دلاری است که مصرف کنندگان هنگام خرید یک خودروی الکتریکی واجد شرایط دریافت می کنند.

این یارانه دو بخش دارد که هر کدام 3750 دلار از قیمت یک خودروی جدید کاهش می‌دهد. 3750 دلار اول مربوط به چیزی است که قانون آن را “معدن های حیاتی” می نامد. اینها شامل عناصری مانند لیتیوم، کبالت و نیکل است. برای واجد شرایط بودن، درصد معینی از مواد که هر سال افزایش می‌یابد، باید در کشورهایی که ایالات متحده با آنها قراردادهای تجارت آزاد منعقد کرده است، استخراج و تصفیه شود، از جمله کره جنوبی. (همچنین گفتگوهایی در حال انجام است تا این تعریف را به طور گسترده تر در اتحادیه اروپا و ژاپن اعمال کنیم.)

3750 دلار دوم به اجزای مختلف تولید شده بستگی دارد که در یک بسته باتری قرار می گیرند، از جمله الکترودها، حلال ها، مواد افزودنی، نمک ها، سلول های باتری و ماژول هایی که سلول ها را نگه می دارند. درصد افزایش تدریجی ارزش همه اجزاء، منهای ارزش مواد معدنی حیاتی، باید در آمریکای شمالی ساخته شود.

در بیشتر موارد، هر چیزی که استخراج و تصفیه می شود در قسمت 1 قرار می گیرد و هر چیزی که با استفاده از یک فرآیند شیمیایی یا صنعتی ترکیب می شود در قسمت 2 قرار می گیرد.

در حالی که مواد کاتد و آند به وضوح در یک بخش از قانون به عنوان اجزای باتری طبقه بندی می شوند، این دسته به صراحت در بخشی از قانون مربوط به یارانه مصرف کننده تعریف نشده است. کاغذ سفید وزارت خزانه داری می تواند دسته سوم جدیدی از محصولات به نام “مواد تشکیل دهنده” را ایجاد کند که عمدتاً فقط مواد آند و کاتدی هستند. تا زمانی که به فویل های فلزی بچسبند، با این مواد مانند مواد معدنی حیاتی رفتار می شود – یعنی قابل دستیابی از کشورهای شریک دیگر. تنها در این صورت است که آنها به مقوله سختگیرانه تر “مؤلفه های” آمریکای شمالی فارغ التحصیل می شوند.

مانچین گفت: «به نظر می‌رسد که خزانه‌داری دوباره خواست کنگره را نادیده می‌گیرد و به دنبال گسترش آشکار تعریف یک ماده معدنی حیاتی است تا «مواد تشکیل‌دهنده» را در بر بگیرد.

توماس کانوی، رئیس بین‌المللی کارگران فولاد، بزرگ‌ترین اتحادیه صنعتی در آمریکای شمالی، گفت: خزانه‌داری باید به مسیری که از کنگره دریافت کرده است، ادامه دهد. او در نامه ای به جانت یلن وزیر خزانه داری در 7 مارس نوشت: “این توسعه می تواند به توانایی ایالات متحده برای ایجاد هزاران شغل در زنجیره تامین باتری آسیب برساند.”

بسیاری از خودروسازان بزرگ و تولیدکنندگان سلول های باتری به وزارت خزانه داری نامه نوشتند تا تغییراتی مشابه کاغذ سفید را پیشنهاد کنند یا از طریق گروه های تجاری صنعت از آنها حمایت کردند. این رهنمود به شدت به تولید سلول و بسته در ایالات متحده انگیزه می دهد، برآوردن الزامات گزارش دهی قطعات را آسان تر می کند و به تولیدکنندگان کنترل بیشتری بر نحوه برآورده کردن الزامات یارانه می دهد.

بر اساس داده‌های BloombergNEF، تغییر مواد کاتد و آند در محاسبه مواد معدنی حیاتی، منشأ تک تک اجزای باتری را بی‌ربط می‌کند. تا زمانی که سلول‌ها و ماژول‌های باتری در آمریکای شمالی تولید می‌شوند، اساساً تمام ارزش «جزئی» باتری را شامل می‌شود، زیرا تولیدکنندگان سلول‌های باتری در حال حاضر مراحل نهایی تبدیل مواد کاتد و آند به الکترودهای واجد شرایط را به عنوان بخشی از سلول در نظر گرفته‌اند. فرآیند ساخت

تحلیلگران صنعت باتری کره ای در Macquarie Research پس از خواندن مقاله سفید به نتیجه مشابهی رسیدند و در گزارشی به مشتریان نوشتند که این راهنمایی به معنای “انگیزه های کمتر برای تامین کنندگان مواد کاتدی برای گسترش به ایالات متحده است.” آنها به این نتیجه رسیدند که در حالی که چین عمدتاً از زنجیره تامین ایالات متحده خارج می شود، “مزیت زنجیره تامین کره دست نخورده باقی می ماند.”