مردمی که خواستند نامشان فاش نشود، افزودند که مذاکره کنندگان مایلند در نشست وزیران در دیترویت در 27 مه توافق را اعلام کنند زیرا گفتگوها پشت درهای بسته در حال انجام است.
گفتوگوها بر سیستمهایی برای ارائه هشدارهای اولیه زمانی که کشورها خطر قطع شدن زنجیرههای تامین را مشاهده میکنند متمرکز است. هدف این است که از نوعی اختلالات جهانی که در طول همهگیری ویروس کرونا تجربه میشود، جلوگیری شود.
زنجیره تامین یکی از چهار “ستون” در چارچوبی است که کشورها در سال گذشته بحث را آغاز کردند – همراه با اقتصاد پاک، که بر گذار به انرژی های تجدیدپذیر و مبارزه با تغییرات آب و هوایی تمرکز دارد. اقتصاد منصفانه، که شامل مسائل مالیاتی و فساد است. و تجارت.
در حالی که توافق بر روی زنجیرههای تامین پیشرفت را نشان میدهد، برخی از ستونهای باقیمانده ممکن است سختتر حل شوند، مانند تجارت، که در آن هند به دلیل نگرانیها در مورد تعهدات بالقوه محیطزیست و کار در آن شرکت نمیکند. تجارت همچنین موضوعی است که از نظر تاریخی، کشورها برای رسیدن به توافق با مشکل مواجه بوده اند.
دفتر کاترین تای، نماینده تجاری ایالات متحده در حال مذاکره در مورد ستون تجاری ایالات متحده است، در حالی که وزارت بازرگانی به رهبری وزیر جینا ریموندو، بر تلاش ها بر روی سه ستون دیگر نظارت می کند.
وزارت بازرگانی به درخواست ارسال نظر پس از ساعات کاری عادی پاسخ نداد و USTR از اظهار نظر خودداری کرد.
ایالات متحده چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه یا IPEF را به عنوان راهی برای مقابله با نفوذ فزاینده چین و جبران زمین های از دست رفته پس از خروج از تلاش های قبلی برای تعیین قوانین تجارت منطقه ای، آغاز کرد.
به غیر از ایالات متحده، مذاکرات شامل ژاپن، هند و کره جنوبی نیز می شود که همگی جزو 10 اقتصاد بزرگ ملی در جهان هستند. کشورهایی که در این چارچوب گنجانده شده اند، بیش از 34 تریلیون دلار تولید اقتصادی یا حدود 41 درصد از تولید جهانی را نشان می دهند.
مذاکره کنندگان پس از جلسات قبلی در بالی، اندونزی، در ماه مارس و بریزبن، استرالیا، در ماه دسامبر، از 8 تا 15 مه در سنگاپور برای دور سوم مذاکرات ملاقات کردند. بر اساس بیانیه ای از USTR، طی آخرین جلسات، کشورها “به پیشرفت قوی در طیف گسترده ای از موضوعات در چهار ستون ادامه دادند.”
این چارچوب مهمترین تعامل اقتصادی آمریکا در منطقه از زمان خروج دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا از شراکت ترانس پاسیفیک در سال 2017 است، اما از کاهش تعرفهها مانند یک توافق تجارت آزاد سنتی که برخی کشورها به دنبال آن هستند، کوتاهی میکند. به همین دلیل نیازی به تایید کنگره ندارد.