برلین: در حالی که واشنگتن به دنبال کاهش روابط اقتصادی با پکن است، دو موتور قدرتمند اقتصاد آلمان، فولکس واگن و شرکت شیمیایی BASF، در حال گسترش سرمایه گذاری های عظیم چینی خود هستند.

فولکس واگن که بیش از 40 کارخانه در چین دارد، از تلاش جدیدی برای طراحی مدل ها مطابق با خواسته های مشتریان چینی با ویژگی هایی مانند ماشین های کارائوکه داخل داشبورد خبر داد و میلیاردها دلار در مشارکت های محلی و سایت های تولید سرمایه گذاری خواهد کرد. این بخشی از موضوعی است که سال گذشته توسط این خودروساز آلمانی رونمایی شد: «در چین برای چین».

BASF با 30 کارخانه تولیدی در چین، برنامه‌های خود را برای هزینه 10 میلیارد یورو (10.9 میلیارد دلار) برای یک مجتمع جدید تولید مواد شیمیایی که از نظر وسعت رقیب مجتمع مرکزی آن در لودویگ‌هافن است، که حدود 4 مایل مربع را پوشش می‌دهد، ادامه می‌دهد.

در سرتاسر آلمان، مدیران می‌دانند که چنین سرمایه‌گذاری‌هایی برخلاف تلاش‌های ایالات متحده برای منزوی کردن چین از نظر اقتصادی است. آنها مخالف این هستند که درآمد از چین برای رونق و رشد تجارت آنها در اروپا ضروری است.

مارتین برودرمولر، مدیر اجرایی BASF، گفت که درآمدهای چین به این شرکت اجازه می دهد تا به طور موثری خسارات ناشی از هزینه های بالای انرژی اروپا و قوانین سختگیرانه زیست محیطی را جبران کند.

برودرمولر در کنفرانس درآمد سالانه شرکتش در ماه فوریه به خبرنگاران گفت: “بدون تجارت در چین، تجدید ساختار لازم در اینجا امکان پذیر نخواهد بود.” فقط یک سرمایه گذاری در اروپا را نام ببرید که در آن بتوانیم درآمد کسب کنیم.

مدیران فولکس واگن به طور خصوصی اذعان می کنند که این خودروساز در معضل مشابهی قرار دارد. هزینه های بالای انرژی و نیروی کار باعث شده تا این شرکت به شدت به فروش از چین برای کمک به تضمین عملیات در اروپا متکی باشد. اکنون روابط تجاری نزدیک تر در برلین مورد بررسی قرار گرفته است. ماه‌هاست که به اصرار صدراعظم اولاف شولتز، یک پیشنهاد سیاستی به دور وزارتخانه‌های آلمان با هدف بازنشانی روابط این کشور با چین، بزرگترین شریک تجاری آن، مطرح شده است. هدف ایجاد تعادل بین تنوع بخشیدن به روابط آلمان در سراسر آسیا برای اجتناب از وابستگی به واردات چین است و در عین حال اهمیت تجارت با چین را اذعان می کند.

دولت بایدن متعهد شده است که به جای مذاکره در مورد قراردادهای تجاری جدید، ایالات متحده را با توسعه زیرساخت ها و تولیدات آمریکایی با چین رقابتی تر کند. قانونگذاران آلمانی و رهبران تجاری تصریح کرده اند که رابطه آنها با چین ظریف تر است: باز برای تجارت قوی و در عین حال تلاش برای تنوع بخشیدن به سایر بازارهای آسیایی.

این سیاستی است که پس از یک سال کبودی که روسیه محموله‌های گاز طبیعی به آلمان را تعطیل کرد، تدوین شد، اقدامی که هزینه‌های تکیه بر کشورهای خودکامه برای مواد ضروری برای ستون فقرات صنعتی خود را به قانون‌گذاران یادآوری کرد. در مورد چین، مشکل بزرگ وابستگی آلمان به واردات آن است.

آلمان برای ارائه محصولات فناوری ضروری از جمله تلفن های همراه و LED و همچنین مواد خام از جمله لیتیوم و عناصر خاکی کمیاب به چین وابسته است. اینها برای برنامه های آلمان برای انتقال به انرژی پاک تر و حمل و نقل بسیار مهم هستند.

کاترین کامین، مدیر ابتکار کیل در ژئوپلیتیک و اقتصاد، گفت: چنین اتکای باید به دقت مورد توجه قرار گیرد زیرا آلمان به طور استراتژیک در مورد معاملات آینده خود با چین فکر می کند. کاهش روابط آن به این زودی گزینه معقولی نیست.

کامین گفت: آلمان نمی تواند به سادگی روابط خود با چین را در کوتاه مدت آرام کند. “وابستگی ها برای آن خیلی زیاد است.”

اتحادیه اروپا روابط پرسرعت تری با چین داشته است. توافق تجاری و سرمایه‌گذاری موفقیت‌آمیز بین این بلوک و چین که محصول سال‌ها مذاکرات بود و در سال 2020 تصویب شد، کمتر از یک سال بعد و پس از اعمال تحریم‌های پکن علیه قانون‌گذاران اتحادیه اروپا به دلیل انتقاد از رفتار چین با جمعیت اویغور، لغو شد. این معامله کار شرکت ها را در قلمرو یکدیگر آسان تر می کرد.

در این ماه، اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، به همراه امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، به عنوان بخشی از تلاش برای «تعادل مجدد» روابط اقتصادی با چین به پکن سفر کرد. او خواستار احیای گفتگوها در مورد تجارت شد اما به موانعی از جمله حمایت چین از تولیدکنندگان داخلی خود و محدودیت هایی که برای شرکت های خارجی اعمال می کند اشاره کرد.

فون در لاین پس از دیدار با سازمان‌ها در پکن گفت: «چین شریک تجاری مهمی است، اما کسب‌وکارهای اتحادیه اروپا با موانع تبعیض‌آمیز زیادی روبرو هستند». شرکت‌های اروپایی چیزهای زیادی برای ارائه به چین دارند. اما آن‌ها برای سرمایه‌گذاری و ارائه کالاها و خدمات خود به یک شرایط برابر نیاز دارند.»

او به خبرنگاران گفت که توافق تجاری متوقف شده در مذاکرات با شی جین پینگ، رهبر چین در این سفر مورد بحث قرار نگرفت.

با فروش تجارت خارجی 297.9 میلیارد یورویی در سال گذشته، چین برای هفت سال متوالی بزرگترین شریک تجاری آلمان بوده است. اما کسری تجاری آلمان با چین به طور فزاینده ای رشد کرده است، روندی که در طول اختلال زنجیره تامین ناشی از همه گیری ویروس کرونا بدتر شد. سال گذشته، واردات از چین یک سوم افزایش یافت و به 191 میلیارد یورو رسید، در حالی که صادرات تنها 3 درصد رشد کرد و به 107 میلیارد یورو رسید.

یکی از زمینه هایی که آلمان مدت هاست بر روابط با چین تسلط داشته است، صنعت خودروسازی است. خودروسازان آلمانی، از جمله ب ام و و مرسدس بنز، تقریباً یک سوم کل خودروهایی را که در چین تولید می کنند به فروش می رسانند که از فروش آن در کل اروپای غربی بیشتر است. اما داده‌های اخیر نشان می‌دهد که آلمانی‌ها در حال از دست دادن تسلط خود بر بازار چین هستند، به ویژه با افزایش محبوبیت خودروهای الکتریکی تولید داخل.

سوابق ثبت نام بیمه خودرو نشان می دهد که تنها 2.4 درصد از کل خودروهای الکتریکی فروخته شده در چین در سال گذشته توسط فولکس واگن ساخته شده است، در حالی که بی ام و و مرسدس حتی 1 درصد را شکست داده اند. در مقام مقایسه، برندهای آلمانی همچنان بر بازار چین برای خودروهای موتور احتراقی تسلط دارند، اما محبوبیت آنها جای خود را به خودروهای برقی داده است.

شاید به طرز شومی، برندهای الکتریکی چینی مانند BYD و Nio در حال ورود به بازار آلمان هستند که خطری برای خودروسازان آلمانی در قلمرو خود محسوب می‌شوند.

الیور بلوم در نشانه‌ای واضح از اولویت‌هایش، چند ماه پس از تصدی سمت مدیرعاملی فولکس‌واگن در ماه سپتامبر، هفته‌ها را به تور چین گذراند و با تعهد به تقویت شراکت‌های شرکتش در آنجا بازگشت.

بلوم در نشست سود سالانه شرکت در ماه گذشته به خبرنگاران گفت: «ما باید با شرکای محلی خود بسیار نزدیک‌تر همکاری کنیم تا به مشتریان در منطقه چین گوش دهیم. این بخشی از یک استراتژی برای سال 2030 خواهد بود.

یک مطالعه توسط موسسه کیل نشان داد که جدا شدن از چین برای کل اروپا، به ویژه آلمان، با توجه به استحکام روابط اقتصادی آن بسیار پرهزینه خواهد بود. محاسبات این موسسه، بر اساس تولید ناخالص داخلی از سال 2019، نشان داد که آلمان ممکن است درآمدی به ارزش بیش از 131 میلیارد یورو را از دست بدهد. و اگر چین تلافی کند، می تواند حتی بیشتر هم شود.

برلین می‌خواهد از دور دیگری از تحولی که پس از حمله روسیه به اوکراین در مقیاس کامل تجربه کرد، اجتناب کند، که منجر به جنگ انرژی شد که به قیمت عرضه گاز طبیعی مقرون‌به‌صرفه آلمان تمام شد. یورگ کوکیس، مشاور اقتصادی شولتز، در گردهمایی رهبران تجاری آلمان و ایالات متحده گفت که این به معنای ادامه توازن منافع اقتصادی با نگرانی های امنیتی است.

کوکیس گفت: “ما می خواهیم رویکرد مثبتی در قبال چین داشته باشیم.” “رویکرد ضد چینی نیست.”