جینا ریموندو، وزیر بازرگانی، روز شنبه در کنار کاترین تای، نماینده تجاری ایالات متحده، در گردهمایی وزرای کشورهای شرکت کننده در چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام، این خبر را اعلام کرد.
ایالات متحده این طرح موسوم به IPEF را به عنوان راهی برای مقابله با نفوذ فزاینده چین و جبران زمین های از دست رفته پس از خروج از تلاش های قبلی برای تعیین قوانین تجارت منطقه ای آغاز کرد.
کشورهای IPEF شامل ژاپن، هند و کره جنوبی هستند که همگی جزو 10 اقتصاد بزرگ ملی در جهان هستند. کشورهایی که در این چارچوب گنجانده شده اند، حدود 38 تریلیون دلار تولید اقتصادی دارند.
بلومبرگاین چارچوب مهمترین تعامل اقتصادی آمریکا در منطقه از زمان خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از شراکت ترانس پاسیفیک در سال 2017 است، اما از کاهش تعرفه‌ها مانند یک توافق تجارت آزاد سنتی که برخی کشورها به دنبال آن هستند، کوتاهی می‌کند.
رایموندو روز شنبه گفت که توافقنامه زنجیره تامین IPEF شامل ایجاد “شبکه پاسخگویی” برای ارائه ارتباطات اضطراری در زنجیره تامین و ایجاد یک هیئت مشاوره حقوق کار است.
تنگناها
Raimondo کار زنجیره تامین این چارچوب را با هدف جلوگیری از تنگناهایی که در طول همه‌گیری کووید-19 رخ داد، و همچنین اخراج‌های آینده و توقف خطوط تولید و مونتاژ می‌داند. ریموندو طی یک جلسه توجیهی جداگانه در اوایل هفته گفت که قرارداد زنجیره تامین “راه حلی عینی و عملی” را برای اختلالات آینده ارائه خواهد کرد. آماده سازی پاسخ های اضطراری؛ و ایجاد یک هیئت مشاوره حقوق کار برای رسیدگی به آموزش کارگران.
رایموندو گفت که هیچ بخش در این توافقنامه مشخص نشده است، زیرا ایالات متحده باید با شرکای خود برای تعیین مهمترین چیز کار کند، در حالی که پیش بینی می کند برای فناوری هایی مانند تراشه های کامپیوتری و سایر ورودی های حیاتی مفید باشد.
زنجیره تامین یکی از چهار “ستون” در چارچوبی است که کشورها در سال گذشته بحث را آغاز کردند – همراه با اقتصاد پاک، که بر گذار به انرژی های تجدیدپذیر و مبارزه با تغییرات آب و هوایی تمرکز دارد. اقتصاد منصفانه، که شامل مسائل مالیاتی و فساد است. و تجارت.
رایموندو گفت که تا زمانی که بایدن میزبان رهبران مجمع همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه در سانفرانسیسکو در ماه نوامبر باشد، ایالات متحده برای رسیدن به یک توافق کلی برای جنبه‌های باقی‌مانده چارچوب کار خواهد کرد.
در حالی که توافق بر روی زنجیره‌های تامین پیشرفت را نشان می‌دهد، برخی از ستون‌های باقی‌مانده ممکن است سخت‌تر حل شوند، مانند تجارت، که هند به دلیل نگرانی‌ها در مورد تعهدات بالقوه محیطی و کاری در آن شرکت نمی‌کند. تجارت همچنین موضوعی است که از نظر تاریخی، کشورها برای رسیدن به توافق با مشکل مواجه بوده اند.
